Egzotyczna roślina i owoc sama w sobie, naranjilla (Solanum quitoense) jest interesującą rośliną dla tych, którzy chcą się o niej dowiedzieć więcej, a nawet ją uprawiać. Czytaj dalej, aby uzyskać informacje o rosnącej naranjilli i nie tylko.
Informacje o uprawie Naranjilli
„Złoty owoc Andów”, rośliny naranjilla to krzewy zielne o rozłożystym pokroju, które są powszechnie spotykane w całej Ameryce Środkowej i Południowej. Dziko rosnące rośliny naranjilla są kolczaste, podczas gdy odmiany uprawne są pozbawione kolców i oba typy mają grube łodygi, które stają się zdrewniałe w miarę dojrzewania rośliny.
Liście naranjilli składają się z 2 stóp (61 cm) liści w kształcie serca, które są miękkie i wełniste. Młode liście pokryte są błyszczącymi fioletowymi włoskami. Pachnące skupiska kwiatów powstają z roślin naranjilla z pięcioma białymi płatkami górnymi, które zmieniają się w fioletowe włosy poniżej. Powstały owoc pokryty jest brązowymi włoskami, które łatwo się ścierają, odsłaniając jasnopomarańczową powłokę zewnętrzną.
Wewnątrz owocu naranjilla soczyste fragmenty od zielonego do żółtego są oddzielone błoniastymi ściankami. Owoc smakuje jak pyszne połączenie ananasa i cytryny i jest posypany jadalnymi nasionami.
Ta tropikalna lub subtropikalna bylina zamieszkuje rodzinę Solanaceae (Nightshade) i uważa się, że pochodzi z Peru, Ekwadoru i południowej Kolumbii. Rośliny Naranjilla zostały po raz pierwszy sprowadzone do Stanów Zjednoczonych poprzez dar nasion z Kolumbii w 1913 roku i z Ekwadoru w 1914 roku. Targi Światowe w Nowym Jorku w 1939 roku naprawdę wzbudziły zainteresowanie wystawą owoców naranjilla i 1500 galonów soku do pobrania .
Z owoców naranjilla nie tylko wyciska się sok i pije jako napój (lulo), ale owoce (w tym nasiona) są również używane w różnych sorbetach, lodach, lokalnych specjałach, a nawet mogą być przerabiane na wino. Owoce można jeść na surowo, ścierając włosy, a następnie przecinając i wciskając soczysty miąższ do ust, wyrzucając skorupkę. To powiedziawszy, jadalne owoce powinny być całkowicie dojrzałe, w przeciwnym razie mogą być dość kwaśne.
Warunki uprawy w Naranjilli
Inne informacje dotyczące uprawy naranjilli odnoszą się do jej klimatu. Chociaż jest to gatunek podzwrotnikowy, naranjilla nie toleruje temperatur powyżej 85 stopni F (29 C) i kwitnie w klimacie o temperaturze od 62 do 66 stopni F (17-19 C) i wysokiej wilgotności.
Nie toleruje pełnego nasłonecznienia, warunki wzrostu naranjilli powinny być dodatkowo w półcieniu i będą się rozwijać na wyższych wysokościach do 1829 m n.p.m. z dobrze rozłożonymi opadami. Z tych powodów rośliny naranjilla są często uprawiane w północnych oranżeriach jako rośliny okazowe, ale nie przynoszą owoców w tych umiarkowanych szerokościach geograficznych.
Opieka Naranjilla
Wraz z wymaganiami dotyczącymi temperatury i wody, pielęgnacja naranjilla ostrzega przed sadzeniem na obszarach o silnym wietrze. Rośliny Naranjilla lubią półcień w bogatych glebach organicznych z dobrym drenażem, chociaż naranjilla będzie również rosła na mniej żyznych glebach kamienistych, a nawet na wapieniach.
Na obszarach Ameryki Łacińskiej naranjilla rozmnaża się zwykle z nasion, które najpierw są rozsiewane w zacienionym miejscu w celu lekkiej fermentacji w celu zmniejszenia śluzu, a następnie myte, suszone na powietrzu i odkurzane środkiem grzybobójczym. Naranjilla może być również rozmnażana przez nawarstwianie powietrza lub z sadzonek dojrzałych roślin.
Sadzonki kwitną cztery do pięciu miesięcy po przesadzeniu, a owoce pojawiają się od 10 do 12 miesięcy po wysianiu i utrzymują się przez trzy lata. Następnie produkcja owoców naranjilli spada, a roślina umiera. Zdrowe rośliny naranjilla w pierwszym roku dają od 100 do 150 owoców.
