Pod koniec XIX wieku amerykańskie kasztany stanowiły ponad 50 procent drzew w lasach liściastych na wschodzie. Dziś nie ma. Dowiedz się o winowajcy – zarazie kasztanów – i o tym, co robi się, aby zwalczyć tę wyniszczającą chorobę.
Fakty dotyczące zarazy kasztanowca
Nie ma skutecznej metody leczenia zarazy kasztanowca. Kiedy drzewo zarazi się chorobą (tak jak w końcu robią to wszystkie), nie możemy nic zrobić, tylko patrzeć, jak zanika i umiera. Prognozy są tak ponure, że gdy pyta się ekspertów, jak zapobiegać zarazie kasztanów, ich jedyną radą jest całkowite unikanie sadzenia kasztanów.
Spowodowane przez grzyb Cryphonectria parasitica, zaraza kasztanowców przedarła się przez lasy liściaste wschodniego i środkowego zachodu, unicestwiając trzy i pół miliarda drzew do 1940 r. Dziś można znaleźć pędy korzeniowe, które wyrastają ze starych pniaków martwych drzew, ale pędy obumierają, zanim dojrzeją do produkcji orzechów .
Zaraza kasztanowca trafiła do Stanów Zjednoczonych pod koniec XIX wieku na importowanych azjatyckich kasztanowcach. Kasztany japońskie i chińskie są odporne na tę chorobę. Chociaż mogą zarazić się chorobą, nie wykazują poważnych objawów obserwowanych w amerykańskich kasztanach. Możesz nawet nie zauważyć infekcji, chyba że usuniesz korę z azjatyckiego drzewa.
Możesz się zastanawiać, dlaczego nie zastępujemy naszych amerykańskich kasztanów odpornymi odmianami azjatyckimi. Problem w tym, że azjatyckie drzewa nie są tej samej jakości. Amerykańskie kasztanowce były niezwykle ważne pod względem komercyjnym, ponieważ te szybko rosnące, wysokie, proste drzewa produkowały lepsze drewno i obfite zbiory pożywnych orzechów, które były ważnym pożywieniem zarówno dla zwierząt gospodarskich, jak i dla ludzi. Drzewa azjatyckie nie mogą się zbliżyć do wartości amerykańskich kasztanowców.
Cykl życia zarazy kasztanowca
Do zakażenia dochodzi, gdy zarodniki lądują na drzewie i przenikają przez korę przez rany owadów lub inne pęknięcia kory. Po wykiełkowaniu zarodniki tworzą owocniki, które tworzą więcej zarodników. Zarodniki przemieszczają się do innych części drzewa i pobliskich drzew za pomocą wody, wiatru i zwierząt. Kiełkowanie i rozprzestrzenianie się zarodników trwa przez całą wiosnę i lato oraz wczesną jesień. Choroba zimuje, gdy grzybnia wije się w pęknięcia i pęka w korze. Wiosną cały proces zaczyna się od nowa.
Raki rozwijają się w miejscu infekcji i rozprzestrzeniają się wokół drzewa. Zrakowacenia zapobiegają przemieszczaniu się wody w górę pnia i gałęzi. Powoduje to obumieranie z powodu braku wilgoci, a drzewo w końcu umiera. Pniak z korzeniami może przetrwać i mogą pojawić się nowe pędy, ale nigdy nie dotrwają do dojrzałości.
Naukowcy pracują nad rozwinięciem odporności drzew na zarazę kasztanowca. Jednym z podejść jest stworzenie hybrydy o lepszych cechach kasztana amerykańskiego i odporności na choroby kasztana chińskiego. Inną możliwością jest stworzenie genetycznie zmodyfikowanego drzewa poprzez wprowadzenie odporności na choroby do DNA. Już nigdy nie będziemy mieli tak silnych i obfitych kasztanowców, jak na początku XX wieku, ale te dwa plany badawcze dają nam powód do nadziei na ograniczoną poprawę.
