Hikory (Carya spp., strefy USDA od 4 do 8) są silnymi, przystojnymi, rodzimymi drzewami Ameryki Północnej. Podczas gdy hikory są atutem dużych krajobrazów i otwartych przestrzeni, ich duży rozmiar sprawia, że nie nadają się do ogrodów miejskich. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o uprawie drzewa hikorowego.
Drzewa hikorowe w krajobrazie
Najlepszymi rodzajami drzew hikorowych do produkcji orzechów są hikory ze skorupiaków (C. laciniosa) i orzesznik kolczasty (C. owata). Inne rodzaje drzew hikorowych, takie jak hikora orzesznika (C. tomentosa) i orzesznik piżmowy (C. galabra) są pięknymi drzewami krajobrazowymi, ale orzechy hikorowe nie są najlepszej jakości.
Pekan (C. illinoensis) są również rodzajem hikory, ale generalnie nie są nazywane drzewami hikorowymi. Chociaż uprawa drzewa hikorowego zebranego na wolności jest w porządku, będziesz mieć zdrowsze drzewo z orzechami lepszej jakości, jeśli kupisz drzewo szczepione.
Orzechy z drzewa hikorowego shagbark i shellbark różnią się wyglądem. Orzechy Shagbark mają cienką, białą łupinę, a orzechy Shellbark mają grubą, brązową łupinę. Drzewa skorupiaków wytwarzają większe orzechy niż koźlak. W krajobrazie przy korze można wyróżnić dwa rodzaje drzew hikorowych. Drzewa skorupiaków mają duże płyty kory, podczas gdy pnie kudłate mają łuszczącą się, kudłatą korę. W rzeczywistości, hikory shagbark są szczególnie ozdobne, z długimi paskami kory, które rozluźniają się i zwijają na końcach, ale pozostają przytwierdzone do drzewa pośrodku, co sprawia, że wygląda na to, że ma zły dzień.
O drzewach hikorowych
Hikory to atrakcyjne, wysoko rozgałęzione drzewa, które tworzą doskonałe, łatwe w pielęgnacji drzewa o cieniu. Rosną 60 do 80 stóp (18 do 24 m) wysokości z rozpiętością około 40 stóp (12 m). Drzewa hikorowe tolerują większość rodzajów gleby, ale nalegają na dobry drenaż. Drzewa wytwarzają najwięcej orzechów w pełnym słońcu, ale również dobrze rosną w lekkim cieniu. Spadające orzechy mogą uszkodzić samochody, więc trzymaj hikory z dala od podjazdów i ulic.
Hikory to wolno rosnące drzewa, których produkcja orzechów trwa od 10 do 15 lat. Drzewa mają tendencję do wydawania ciężkich i lekkich plonów co drugi rok. Dobra pielęgnacja, gdy drzewo jest młode, może przyspieszyć produkcję.
Podlewaj drzewo wystarczająco często, aby gleba była lekko wilgotna przez pierwszy sezon. W kolejnych latach podlewać w okresach suszy. Wodę nakładaj powoli, aby umożliwić głęboką penetrację. Wyeliminuj konkurencję o wilgoć i składniki odżywcze, tworząc pod baldachimem strefę wolną od chwastów.
Nawozić drzewo corocznie wczesną wiosną lub jesienią. Zmierz średnicę pnia pięć stóp (1,5 m) nad ziemią i użyj funta nawozu 10-10-10 na każdy cal (2,5 cm) średnicy pnia. Rozprowadź nawóz pod baldachimem drzewa, zaczynając około 90 cm od pnia. Podlać nawóz do gleby na głębokość około 30 cm.
