Jasne, możesz wyjść i kupić ziemniaki w sklepie spożywczym, ale dla wielu ogrodników szeroka gama sadzeniaków dostępnych w katalogach jest warta wyzwania uprawy ziemniaków. Niemniej jednak zdarzają się problemy, takie jak łupież ziemniaczany. Choroba ziemniaczana jest jedną z chorób bulw, o której nie będziesz wiedzieć do czasu zbiorów lub później; chociaż twoje ziemniaki są fizycznie skażone, parch srebrzysty w ziemniakach zwykle nie powoduje objawów na liściach.
Co to jest łupież ziemniaczany?
Parch ziemniaczany to infekcja skóry rozwijających się bulw wywołana przez grzyby Helminthosporium solani. Chociaż choroba ta nie była powszechnie rozpoznawana aż do lat 90-tych, szybko stała się problemem dla producentów ziemniaków na całym świecie. Chociaż grzyb jest zwykle ograniczony do warstwy naskórka bulwy ziemniaka, może uszkodzić tkankę wewnętrzną, która ma bezpośredni kontakt z zakażoną skórą.
Porażone bulwy ziemniaka rozwijają wyraźne, jasnobrązowe do srebrnych zmian, które mogą się łączyć, gdy rozprzestrzeniają się na powierzchni ziemniaka. Ziemniaki o gładkiej skórce są o wiele bardziej narażone na zarażenie ziemniakiem niż ziemniaki rdzawoczerwone – zmiany chorobowe są znacznie bardziej widoczne i aktywne na ich cieńszej skórce. Szarlotka w ziemniakach nie wpływa na ich jadalność, pod warunkiem, że przed gotowaniem odetniesz uszkodzone porcje. Jednak po pewnym czasie przechowywania skórki ziemniaków zarażonych łupieżem mogą pękać, powodując utratę wody i wysychanie tkanek wewnętrznych.
Leczenie łupieżu ziemniaczanego
Wysiłki na rzecz zwalczania srebrzystej parszywki ziemniaka powinny mieć na celu zapobieganie chorobom, a po zakażeniu ziemniaka niewiele można zrobić, aby go wyleczyć. Wiele źródeł sadzeniaków jest skażonych parchem srebrzystym, więc naucz się rozpoznawać tę chorobę przed sortowaniem sadzeniaków. Wyrzucić sadzeniaki ze znacznymi uszkodzeniami. Chociaż łupież może pozostawać w glebie do dwóch lat, pierwotną postacią tej choroby są inne zainfekowane bulwy.
Umyj i potraktuj sadzeniaki tiofanatem metylowym z mankozebem lub fludioksonilem z mankozebem przed sadzeniem, aby zapobiec uaktywnieniu się niezakiełkowanych zarodników łupieżu. Nie marnuj swoich wysiłków na mocno zainfekowane tkanki – leczenie chemiczne jest środkiem zapobiegawczym, a nie leczniczym. Płodozmian ma kluczowe znaczenie dla przerwania cyklu życia H. solani; wprowadzenie ziemniaków na trzy lub cztery lata rotacji pozwoli na wyginięcie łupieżu między uprawami ziemniaków.
Po posadzeniu uważnie monitoruj poziom wilgoci, zbieraj bulwy wcześnie i usuwaj wszelkie samosiewy ziemniaków, gdy się pojawią. Dokładna uprawa gleby lub podwójne kopanie może wydobyć zapomniane ziemniaki, które mogą również zawierać srebrzysty parch. Podczas gdy Twoje ziemniaki rosną, zwracaj szczególną uwagę na ich pielęgnację – zdrowe rośliny ziemniaka, które przetrwają dzień, w którym je wykopiesz, zmniejszają ryzyko łupieżu.
