Chcesz dodać trochę koloru do wcześnie kwitnących krokusów i przebiśniegów? Spróbuj wyhodować siatkowate kwiaty tęczówki. Czym jest tęczówka siatkowa? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o pielęgnacji siatkowej tęczówki i powiązanych informacji o siatkowej tęczówce.
Co to jest tęczówka siatkowa?
Tęczówka siatkowa (Iris reticulata) jest jednym z około 300 gatunków kwiatów irysa. Pochodzi z Turcji, Kaukazu, Północnego Iraku i Iranu.
Siatkowane kwiaty tęczówki są małymi kwiatami o wysokości od 5 do 6 cali (13-15 cm). Każdy kwiat ma sześć pionowych płatków zwanych standardami i trzy wiszące płatki, które nazywane są upadkami. Ta tęczówka jest ceniona za fioletowe lub niebieskie kwiaty ze złotymi akcentami. Liście są zielone i trawiaste.
Dodatkowe informacje o siatkowej tęczówce
Siateczkowate irysy, nazwane ze względu na siatkowy wzór na powierzchni cebulki, są lepszym zwiastunem wiosny niż krokusy. W przeciwieństwie do krokusów, siatkowate cebulki tęczówki pozostają na głębokości, na której zostały posadzone, dając w ten sposób bardziej realistyczny obraz temperatury gleby.
Kwiaty są dość efektowne i tworzą dobre kwiaty cięte. Niektórzy mówią, że są dość pachnące. Siateczkowate kwiaty tęczówki są odporne na jelenie i suszę i można je sadzić w pobliżu drzew orzecha czarnego.
Pielęgnacja siateczkowatej tęczówki
Siatkowane kwiaty tęczówki można uprawiać w strefach USDA 5-9. Najlepiej wyglądają, gdy sadzi się je masowo w ogrodach skalnych, jako obrzeża i wzdłuż chodników, strumieni lub stawów. Można je również wciskać w kontenerach.
Uprawa siateczkowatych kwiatów tęczówki jest łatwa. Są tolerancyjne zarówno w pełnym słońcu, jak iw półcieniu w średnio przepuszczalnej glebie. Posadź cebulki na głębokości 3-4 cali (8-10 cm) w odstępie 4 cali (10 cm) jesienią.
Tęczówki siatkowe rozmnażają się głównie przez podział. Po kwitnieniu cebulki mają tendencję do rozdzielania się na bulwy lub przesunięcia. Jeśli kwitnienie osłabło, wykop cebulki i usuń (podziel) przesunięcia po kwitnieniu.
Irysy siatkowe są łatwymi w uprawie roślinami, które mają niewiele poważnych chorób lub problemów z owadami, chociaż zgnilizna podstawna Fusarium występuje rzadko.
