Ze wszystkich odmian kaktusów Stenocereus jest jedną z najszerszych pod względem formy. Co to jest kaktus Stenocereus? Jest to rodzaj typowo kolumnowych kaktusów, których gałęzie rozwijają się w bardzo wyjątkowy sposób. Kaktusy Stenocereus są zwykle dość duże i są uważane za okazy na zewnątrz, gdy są używane w krajobrazie.
Co to jest kaktus Stenocereus?
Świat kaktusów to cudowne miejsce wypełnione maleńkimi do wieżowców roślinami we wszystkich kształtach i kolorach. Wiele typów Stenocereus w większości pasuje do wyższej kategorii, z pionowymi kończynami, które zapewniają główną cechę rodzajów. Kaktusy Stenocereus pochodzą z południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i północnych części Meksyku.
Jedną z bardziej imponujących i powszechnie znanych roślin z tej rodziny jest kaktus piszczałkowy organowy, który może dorastać do 16 stóp (4 m) wysokości. Inne Stenocereus są bardziej krzewiaste i ledwie do kolan.
W rodzaju występuje szeroka gama form, ale większość ma długie kończyny i gałęzie. Nazwa pochodzi od greckiego słowa „stenos”, co oznacza wąski. Odniesienie dotyczy żeber i łodyg roślin. Większość roślin kaktusów Stenocereus jest żebrowanych i ma wyraźne kolce i waha się od szarego do zielonkawoszarego i zielonego.
Rodzaje Stenocereus
Kaktus organowy może być najbardziej znanym z rodzajów, ale istnieje wiele spektakularnych okazów.
Stenocereus beneckei to forma bez kręgosłupa, która ma duże kremowe kwiaty kwitnące nocą. Stenocereus alamosensis to kaktus ośmiornicy, nazwany tak ze względu na liczne grube, długie pędy, które wyrastają prawie poziomo z podstawy.
Rodzaj ma rośliny o niezwykle zabawnych i opisowych nazwach, takich jak:
- Pnący kaktus gąsienicowy diabła
- Kaktus sztyletowy
- Szara piszczałka organów duchowych
- Świeczniki
Takie nazwy dają wgląd w ich różnorodne, szalenie ciekawe formy. Większość ma żebrowane, długie łodygi o niemal wijącym się pięknie. Po porze deszczowej pojawiają się duże kwiaty o jasnych lub białych kolorach, a następnie kolczaste owoce.
Uprawa Kaktusów Stenocereus
Kaktusy Stenocereus pochodzą z suchych regionów. Preferują warunki pustynne i mają minimalną tolerancję na niskie temperatury. Na pustyni panuje określona pora deszczowa, w której kaktusy osiągają większość swojego wzrostu i przechowują wilgoć w swoich kończynach.
Kolce większości gatunków pomagają zapobiegać nadmiernemu parowaniu i chronić je przed niektórymi szkodnikami. W krajobrazie domowym będą potrzebowały dodatkowego podlewania tylko w najgorętszych okresach.
Gleba żwirowa, kamienista lub piaszczysta zapewnia najlepsze środowisko dla ich korzeni. Nie wymagają przycinania i potrzebują minimalnego odżywiania. W ciepłych regionach są odporne na suszę i chętnie przyjmują rośliny o niewielkich potrzebach, ale silnie obecne w krajobrazie.
