Wiele rodzimych dzikich kwiatów w USA istnieje paradoksalnie, uważając je za uciążliwe chwasty, a jednocześnie są one ważne dla naszego rodzimego gatunku dla naszego środowiska i dzikiej przyrody. Tak jest w przypadku pelargonii karolińskiej (Geranium karolinianum). Pochodząca z USA, Kanady i Meksyku pelargonia karolińska była używana przez setki lat przez plemiona indiańskie, takie jak plemiona Obijwe, Chippewa i Blackfoot, jako cenne zioło lecznicze. Co to jest pelargonia karolińska? Kontynuuj czytanie, aby uzyskać odpowiedź, a także wskazówki dotyczące uprawy żurawi karolińskich.
Co to jest bodziszek karoliński?
Bliski krewny wieloletniej pelargonii (Dissectum geranium), pelargonia karolińska, znana również jako karolina, jest zimową rośliną jednoroczną lub dwuletnią w niektórych strefach. Rosnąca zaledwie 20-30 cm wysokości, ta wytrzymała pelargonia jest łatwo rozpoznawalna dzięki głęboko klapowanym, palmowym liściom, czerwono-różowym owłosionym pędom, małym bladoróżowo-lawendowym pięciopłatkowym kwiatom, które kwitną wiosną i są długie zwężające się strąki nasion przypominające dziób żurawia.
Pelargonia karolińska rośnie dziko w całej Ameryce Północnej, gdzie jest rodzimym dzikim kwiatem, ale również uważana za uciążliwy chwast. W Nowym Jorku i New Hampshire jest uważany za zagrożony i zagrożony gatunek rodzimy i jest prawnie chroniony w wielu hrabstwach.
Pelargonia karolińska jest zwykle spotykana na obszarach częściowo zacienionych z ubogą, suchą, gliniastą, skalistą glebą. Ponieważ ma tendencję do wzrostu na niezagospodarowanych nieużytkach, nie wpływa zbytnio na uprawy rolne lub rośliny ozdobne. Ponieważ jednak jej obfite nasiona mają twardą powłokę, która jest nieprzenikalna dla wielu herbicydów, uważa się ją za szkodliwą roślinę, ponieważ wykiełkuje na obszarach, które zostały spryskane z powodu chwastów.
Wczesne wiosenne kwitnienie pelargonii karolińskiej stanowi cenne źródło nektaru dla zapylaczy, a nasiona są również cennym źródłem pożywienia dla wielu ptaków i małych ssaków.
Jak uprawiać rośliny pelargonii karolińskiej?
Wszystkie części pelargonii karolińskiej są jadalne i używane w medycynie, ale to właśnie płytki korzeń palowy jest najbardziej poszukiwany w przypadku leków ziołowych. Roślina jest bogata w taniny, dzięki czemu ma naturalnie gorzki smak. Pelargonia karolińska jest stosowana w medycynie ze względu na swoje naturalne właściwości ściągające, przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne, przeciwutleniające i przeciwzapalne. Był używany przez rdzennych Amerykanów do leczenia ran, infekcji, bólu gardła, problemów żołądkowo-jelitowych i zapalenia stawów. Pelargonia karolińska jest również bogata w witaminę K, dlatego stosowano ją w leczeniu chorób oczu.
Używając rodzimych roślin jako ziół, nigdy nie należy zbierać ich z obszarów, które mogły być traktowane niebezpiecznymi herbicydami lub pestycydami. Uprawa żurawi karolińskich na własnym podwórku lub w doniczce i upewnienie się, że nie jest on narażony na działanie chemikaliów, jest najbezpieczniejszą opcją do użytku ziołowego.
Pelargonia karolińska łatwo rośnie z nasion, ale wymaga suchej, gruboziarnistej gleby w miejscu częściowo zacienionym. Nie będzie dobrze rosła na żyznych, żyznych glebach i wilgotnych obszarach. Opieka nad żurawiami Carolina jest łatwa, pod warunkiem, że nie zapewniasz roślinom zbyt wielu zabiegów konserwacyjnych. Najlepiej pozostawić je same sobie, aby rosły dziko w miejscach, w których będzie rosło niewiele innych roślin.
