Wędrując dziko po południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, Cherokee wzrosła (Rosa laevigata) ma swoją potoczną nazwę od związku z plemieniem Czirokezów. Rosnące dziko wzdłuż ścieżki, którą ludzie Cherokee udali się na terytorium Oklahomy podczas Szlaku Łez w 1838 roku, białe kwiaty róży Cherokee miały reprezentować łzy ludu Cherokee, który został wypędzony ze swoich ojczyzn. Nadal częsty widok na południu, róża czerokeska jest łatwą w uprawie rośliną. Czytaj dalej, aby uzyskać więcej informacji o różach Cherokee.
Czym jest Cherokee Rose?
Chociaż w rzeczywistości pochodzi z Chin, Tajwanu, Laosu i Wietnamu, rośliny róży czerokeskiej naturalizowały się w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Cherokee rose to róża pnąca. W naturze jego pędy mogą dorastać do 6 metrów. W krajobrazie domowym rośliny są zwykle przycinane do około 6 stóp (1,8 m) i uprawiane jako żywopłoty.
Wiosną tworzą pojedyncze białe kwiaty z żółtymi pręcikami. Kwiaty mogą mieć 5-10 cm średnicy i są pachnące. Kwitną tylko raz, a następnie roślina wytwarza owoce róży, które późnym latem stają się jaskrawo pomarańczowo-czerwone.
Kiedy nierodzime rośliny naturalizują się tak szybko, jak te rośliny w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, musimy zakwestionować, czy róża Cherokee jest inwazyjna. Jest wymieniony jako gatunek inwazyjny w niektórych częściach Alabamy, Georgii, Florydy i Karoliny Południowej. Z tego powodu, przed wyhodowaniem róży Cherokee w swoim ogrodzie, dobrym pomysłem jest sprawdzenie w lokalnym urzędzie ds. Rozszerzenia hrabstwa pod kątem jej statusu inwazyjnego w danej lokalizacji.
Pielęgnacja róży Cherokee
Rośliny róży czerokeskiej są odporne w strefach 7-9, gdzie mogą być półzimozielone do zimozielonych. Są odporne na jelenie, znoszą suszę po założeniu i tolerują ubogą glebę. Są też nadmiernie kolczaste, dlatego uważa się je za problematyczne, gdy naturalizują się na wolności. Róża Cherokee toleruje półcień, ale najlepiej sprawdza się w pełnym słońcu. Przycinać corocznie, aby zachować krzaczasty kształt.
