Znany również jako japońska paproć tarczowa lub japońska paproć drzewna, paproć jesienna (Dryopteris erythrosora) jest mrozoodporną rośliną, nadającą się do uprawy tak daleko na północ, jak strefa mrozoodporności USDA 5. Jesienne paprocie w ogrodzie oferują piękno przez cały sezon wegetacyjny, wyłaniając się na wiosnę miedzianoczerwony, ostatecznie dojrzewając do jasnego, błyszczącego, kelly zielonego latem. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak uprawiać jesienne paprocie.
Jesienna informacja i uprawa paproci
Jak wszystkie paprocie, paproć jesienna nie wytwarza nasion i nie wymaga kwiatów. Tak więc paprocie są roślinami stricte ulistnionymi. Ta pradawna roślina leśna rośnie w półcieniu lub w pełnym cieniu oraz w wilgotnej, bogatej, dobrze przepuszczalnej, lekko kwaśnej glebie. Jednak paproć jesienna może tolerować krótkie okresy popołudniowego światła słonecznego, ale nie sprawdzi się dobrze w intensywnym upale lub długotrwałym nasłonecznieniu.
Czy paproć jesienna jest inwazyjna? Chociaż paproć jesienna jest rośliną nierodzimą, nie wiadomo, że jest inwazyjna, a uprawa paproci jesiennych w ogrodach nie może być prostsza.
Dodanie kilku centymetrów kompostu, mchu torfowego lub pleśni liści do gleby w czasie sadzenia poprawi warunki wzrostu i zapewni paproci zdrowy start.
Po założeniu pielęgnacja jesiennej paproci jest minimalna. Zasadniczo dostarczaj wodę w razie potrzeby, aby gleba nigdy nie wyschła jak kość, ale uważaj, aby nie przelać.
Chociaż nawóz nie jest absolutną koniecznością, a zbyt duża ilość uszkodzi roślinę, paproć jesienna korzysta z lekkiego zastosowania nawozu o powolnym działaniu tuż po pojawieniu się wegetacji na wiosnę. Należy pamiętać, że paproć jesienna jest naturalnie wolno rosnącą rośliną.
Jesień to dobry czas na nałożenie 2,5-5 cm kompostu lub ściółki, która ochroni korzenie przed ewentualnymi uszkodzeniami spowodowanymi zamarzaniem i rozmrażaniem. Na wiosnę nałożyć świeżą warstwę.
Paproć jesienna wydaje się być odporna na choroby, chociaż roślina może gnić w podmokłej, słabo przepuszczalnej glebie. Szkodniki rzadko stanowią problem, z wyjątkiem możliwych uszkodzeń spowodowanych przez ślimaki.
