Mahoń górski można zobaczyć w pagórkowatych i górzystych regionach od Oregonu do Kalifornii i na wschód do Gór Skalistych. W rzeczywistości nie jest spokrewniony z mahoniem, tym lśniącym, zalesionym drzewem z tropikalnych regionów. Zamiast tego krzewy mahoniu górskiego to rośliny z rodziny róż, a w Ameryce Północnej występuje 10 gatunków. Czytaj dalej, aby uzyskać więcej informacji na temat uprawy mahoniu górskiego i jego godnych uwagi cech.
Co to jest mahoń górski?
Wędrowcy i miłośnicy przyrody, którzy wędrują lub jeżdżą na rowerze w trudnych pionowych regionach zachodnich Stanów Zjednoczonych, prawdopodobnie widzieli mahoń górski. Jest ważnym krzewem liściastym wiecznie zielonym lub półlistnym, preferującym suche warunki glebowe i posiadającym zdolność wiązania azotu w glebie. Jako dodatek do krajobrazu, roślina ma ogromny potencjał, zwłaszcza że pielęgnacja mahoniu górskiego jest minimalna, a roślina bardzo wybacza miejsce i glebę.
Spośród trzech najpospolitszych gatunków mahoniu górskiego, mahoń górski karłowaty, Cercocarpus intricatus, jest najmniej znana. Cercocarpus montanus i C. ledifolius, liście olchowe i liście kędzierzawe są bardziej dominującymi gatunkami w przyrodzie. Żaden z gatunków nie osiąga więcej niż 13 stóp wysokości (3,96 m), chociaż kędzierzawy liść może osiągać rozmiary małego drzewa.
W naturze olchowo-liściaste krzewy mahoniu górskiego są odmładzane przez ogień, podczas gdy odmiana kędzierzawa jest poważnie uszkodzona przez ogień. Każdy gatunek rozwija owoce, które pękają i wyrzucają rozmyte nasiona, które łatwo kiełkują.
Informacje o mahoniu górskim
Mahoń kędzierzawy ma małe, wąskie, skórzaste liście, które zawijają się na brzegach. Mahoń olchowolistny ma grube, owalne liście z ząbkowanymi krawędziami, natomiast mahoń brzozowolistny ma owalne liście z ząbkowanymi tylko na końcu. Każdy z nich jest aktynoryzowy, co oznacza, że korzenie mogą wiązać azot w glebie.
Identyfikujące nasiona muszą być wymienione w każdej informacji o mahoniu górskim. Każdy jest duży i ma pierzasty ogon lub pióropusz na dystalnym końcu. Ten ogon pomaga nasionom poruszać się na wietrze, dopóki nie znajdzie prawdopodobnego miejsca do sadzenia.
W przydomowym ogrodzie kędzierzawy liść jest szczególnie elastyczny i może wytrzymać nawet ciężki trening z przycinania lub zaganiania.
Jak wyhodować górski mahoń?
Roślina ta jest bardzo wytrzymałym okazem, tolerującym suszę i upał po zadomowieniu się i przetrwa temperatury do -10 F (-23 C). Pielęgnacja mahoniu górskiego obejmuje regularne podlewanie, aby je ustabilizować, ale ich potrzeby znacznie się zmniejszają po przyzwyczajeniu się do miejsca.
Szczególnie nie przeszkadzają im insekty ani choroby, ale jelenie i łosie lubią zgryzać roślinę. Mahoń liściasty nie jest konkurencyjną rośliną i potrzebuje obszaru wolnego od traw i chwastów.
Możesz rozmnażać roślinę poprzez nasiona o kędzierzawych ogonach, układanie kopców lub sadzonki. Bądź cierpliwy, ponieważ jest to niezwykle wolno rosnąca roślina, ale po osiągnięciu dojrzałości może tworzyć piękny łukowaty baldachim, idealny do zapewnienia miejsca na słońce w krajobrazie.
