Olchy (Alnus spp.) są często używane w projektach ponownego zalesiania i do stabilizacji gleby na wilgotnych obszarach, ale rzadko można je zobaczyć w krajobrazach mieszkalnych. Szkółki, które zaopatrują ogrodników przydomowych, rzadko oferują je na sprzedaż, ale gdy je znajdziesz, te dorodne rośliny doskonale nadają się do cieniowania drzew i przesiewania krzewów. Olchy mają kilka charakterystycznych cech, które sprawiają, że są interesujące przez cały rok.
Identyfikacja drzewa olchowego
Najłatwiej rozpoznać drzewo olchowe po charakterystycznym małym owocniku, zwanym strobile. Pojawiają się jesienią i wyglądają jak szyszki o długości 2,5 cm. Strobile pozostają na drzewie do następnej wiosny, a zawarte w nich małe orzechowe nasiona dostarczają zimowego pożywienia ptakom i małym ssakom.
Kwiaty żeńskie na olszy stoją pionowo na końcach gałązek, a bazki męskie są dłuższe i zwisają. Bazie utrzymują się do zimy. Gdy liście znikną, dodają drzewu subtelnego wdzięku i piękna, łagodząc wygląd nagich gałęzi.
Inną metodą identyfikacji olszy są liście. Liście w kształcie jajka mają ząbkowane brzegi i wyraźne żyłki. Środkowa żyła biegnie przez środek liścia, a szereg żył bocznych biegnie od żyłki środkowej do zewnętrznej krawędzi, pod kątem w kierunku wierzchołka liścia. Liście pozostają zielone, dopóki jesienią nie opadną z drzewa.
Dodatkowe informacje o olchach
Wśród różnych typów olch znajdują się drzewa wysokie, o pojedynczych pniach oraz znacznie krótsze, wielopniowe okazy, które można uprawiać jako krzewy. Typy drzew rosną od 40 do 80 stóp (12-24 m) i obejmują olszę czerwoną i białą. Te dwa drzewa można odróżnić po liściach. Na olszy czerwonej liście są ciasno podwinięte wzdłuż brzegów, natomiast na olszy białej są bardziej płaskie.
Olsza sitkajska i cienkolistna osiągają wysokość nie większą niż 7,5 m. Mogą być uprawiane jako duże krzewy lub małe drzewa. Oba mają wiele łodyg wyrastających z korzeni i można je odróżnić po liściach. Sitkas mają bardzo drobne ząbki wzdłuż krawędzi liści, podczas gdy olchy cienkolistne mają szorstkie zęby.
Olchy potrafią pobierać i wykorzystywać azot z powietrza w taki sam sposób jak rośliny strączkowe, takie jak fasola i groch. Ponieważ nie potrzebują nawozu azotowego, są idealne do obszarów, które nie są regularnie konserwowane. Olchy dobrze nadają się na podmokłe stanowiska, ale obfita wilgoć nie jest konieczna do ich przetrwania i mogą dobrze się rozwijać na obszarach, w których występują sporadyczne łagodne lub umiarkowane susze.
