Jeśli nie jesteś mieszkańcem południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych, być może nigdy nie słyszałeś o jabłoniach cukrowych. Nazywane również cukrową jagodą lub jagodą cukrową, co to jest drzewo cukrowe? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się i poznać kilka interesujących faktów dotyczących jabłek cukrowych.
Co to jest drzewo cukrowe?
Pochodzące z południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych, jabłoń cukrowa (Celtis laevigata) rośnie wzdłuż strumieni i równin zalewowych. Chociaż zwykle występuje na glebach wilgotnych lub mokrych, drzewo dobrze przystosowuje się do suchych warunków.
To średnie i duże drzewo liściaste osiąga około 60-80 stóp wysokości z pionowymi rozgałęzieniami i zaokrągloną, rozłożystą koroną. Przy stosunkowo krótkim okresie życia, poniżej 150 lat, cukrowa jagoda pokryta jest jasnoszarą korą, która jest gładka lub lekko korkowata. W rzeczywistości jego nazwa gatunkowa (laevigata) oznacza gładką. Młode gałęzie pokryte są drobnymi włoskami, które ostatecznie stają się gładkie. Liście mają 2-4 cale długości i 1-2 cale szerokości i są lekko ząbkowane. Te liście w kształcie lancy są bladozielone na obu powierzchniach z wyraźnymi żyłkami.
Wiosną, od kwietnia do maja, zakwitają jagody cukrowe z nieznacznymi, zielonkawymi kwiatami. Samice są samotne, a męskie kwiaty w gronach. Żeńskie kwiaty stają się owocami borówki cukrowej w postaci podobnych do jagód pestek. Każdy pestkowiec zawiera jedno okrągłe brązowe nasionko otoczone słodkim miąższem. Te ciemnopurpurowe pestkowce są ulubieńcem wielu gatunków dzikich zwierząt.
Cukier Hackberry Fakty
Jagoda cukrowa to południowa odmiana jagody zwyczajnej lub północnej (C. occidentalis), ale różni się od swojego północnego kuzyna na kilka sposobów. Po pierwsze, kora jest mniej korkowata, podczas gdy jej północny odpowiednik ma charakterystyczną korę brodawkowatą. Liście są węższe, ma lepszą odporność na miotłę czarownic i jest mniej zimoodporna. Ponadto owoce borówki cukrowej są bardziej soczyste i słodsze.
A skoro mowa o owocach, czy jagoda jest jadalna? Sugarberry była powszechnie używana przez wiele plemion indiańskich. Komanczowie ubijali owoce na miazgę, a następnie mieszali je z tłuszczem zwierzęcym, zwijali w kulki i prażyli w ogniu. Powstałe kulki miały długi okres przydatności do spożycia i stały się pożywnymi zapasami żywności.
Rdzenni mieszkańcy mieli również inne zastosowania dla owoców cukrowych. Houma używali wywaru z kory i zmielonych muszli do leczenia chorób wenerycznych, a koncentrat zrobiony z jego kory był używany do leczenia bólu gardła. Navajo używali liści i gałęzi, ugotowanych, aby zrobić ciemnobrązowy lub czerwony barwnik do wełny.
Niektórzy ludzie nadal zbierają i używają owoców. Dojrzałe owoce można zbierać od późnego lata do zimy. Następnie można wysuszyć na powietrzu lub namoczyć owoce przez noc i zetrzeć je na sicie.
Sugarberry można rozmnażać przez nasiona lub sadzonki. Nasiona muszą być rozwarstwione przed użyciem. Przechowuj mokre nasiona w zamkniętym pojemniku w lodówce w temperaturze 41 stopni F (5 C) przez 60-90 dni. Nasiona warstwowe można następnie wysiewać wiosną lub nasiona nieuwarstwione jesienią.
