Kiedyś grusza Callery była jednym z najpopularniejszych gatunków drzew miejskich we wschodnich, centralnych i południowych regionach kraju. Dziś, gdy drzewo ma swoich wielbicieli, urbaniści zastanawiają się dwa razy przed włączeniem go do miejskiego krajobrazu. Jeśli myślisz o uprawie gruszy Callery, czytaj dalej, aby dowiedzieć się o pielęgnacji gruszy Callery i uzyskać inne przydatne informacje o Calleryana.
Co to jest gruszka Callery?
Grusze Callery (Pyrus calleryana) z rodziny Rosaceae, po raz pierwszy przywieziono do Stanów Zjednoczonych z Chin w 1909 r. do Arnold Arboretum w Bostonie. Gruszka Callery została ponownie wprowadzona do Stanów Zjednoczonych, aby pomóc rozwinąć odporność na zarazę ogniową u gruszy zwyczajnej, która niszczyła przemysł gruszkowy. Jest to nieco sprzeczna informacja o Calleryana, ponieważ chociaż wszystkie obecne odmiany są odporne na zarazę ogniową w regionach północnych, choroba nadal może stanowić problem w przypadku drzew rosnących w wilgotnym klimacie południowym.
Około 1950 roku Calleryana stała się popularną rośliną ozdobną prowadzącą do rozwoju szeregu genotypów, z których niektóre są samopylne. Stwierdzono, że drzewa są nie tylko atrakcyjne wizualnie, ale również bardzo odporne. Oprócz zarazy ogniowej są odporne na wiele innych owadów i chorób.
Gruszka Callery rozwija się w różnych środowiskach i szybko rośnie, często osiągając wysokość od 12 do 15 stóp (3,7-4,6 m) w okresie od 8 do 10 lat. Wiosną drzewo to widok z kolorami od czerwonego, żółtego do białego.
Dodatkowe informacje o Calleryana
Calleryana kwitnie wczesną wiosną przed pączkiem liści, tworząc spektakularny pokaz białych kwiatów. Niestety, wiosenne kwiaty gruszki Callery mają raczej nieprzyjemny aromat, który jest dość krótkotrwały, gdy kwiaty stają się owocami. Owoce są małe, poniżej centymetra (0,5 cala), twarde i gorzkie, ale ptaki to uwielbiają.
Przez całe lato liście są jasnozielone, aż do jesieni, kiedy eksplodują kolorami czerwieni, różu, fioletu i brązu.
Calleryana może być uprawiana w strefach USDA 4-8, z wyjątkiem odmiany „Bradford”, która nadaje się do stref 5-8. Gruszka Bradford jest najbardziej znanym drzewem gruszy Callery.
Rosnące grusze Callery
Gruszki Callery najlepiej radzą sobie w pełnym słońcu, ale tolerują półcień, a także wiele rodzajów gleby i warunków, od mokrej gleby po suszę. Jest obojętny na warunki miejskie, takie jak zanieczyszczenia i uboga gleba, tworząc popularny okaz miejski.
Drzewo może dorastać do 30-40 stóp (9-12 m) z wyprostowanym pokrojem przypominającym piramidę, a po założeniu pielęgnacja gruszy Callery jest minimalna.
Niestety jedną z wad tego okazu jest to, że ma dość krótką żywotność, może 15-25 lat. Powodem tego jest to, że zamiast jednego głównego pnia rozwijają współdominujące przypony, co czyni je podatnymi na pękanie, zwłaszcza podczas deszczu lub burzy.
Czy gruszka Callery jest inwazyjna?
Chociaż drzewo jest odporne, jego skłonność do tworzenia gęstych zarośli wypiera inne rodzime gatunki, które nie mogą konkurować o zasoby, takie jak woda, gleba, przestrzeń kosmiczna i słońce. To dobra wiadomość dla przeżywalności gruszki Callery, ale nie tak wspaniała wiadomość dla rodzimych roślin.
Dodatkowo, chociaż ptaki uwielbiają owoce, następnie rozsiewają nasiona, dzięki czemu gruszka Callery pojawia się nieproszona, ponownie stając się konkurentami dla zasobów przeciwko rodzimej florze, więc tak, Calleryana można nazwać inwazyjną.
