Istnieje choroba, która tak sterroryzowała społeczność upraw soi, że w pewnym momencie została wymieniona jako możliwa broń bioterroryzmu! Choroba rdzy sojowej została po raz pierwszy odkryta w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych pod koniec 2004 roku, w wyniku huraganu Gulf Coast. Przed odkryciem tutaj od początku XX wieku była plagą na półkuli wschodniej. Dzisiaj dla hodowców ważne jest, aby określić, czym jest rdza sojowa, objawy rdzy sojowej i jak kontrolować rdzę sojową.
Co to jest rdza sojowa?
Choroba rdzy sojowej jest wywoływana przez jeden z dwóch różnych grzybów, Phakopsora pachyrhizi i Phakopsora meibomiae. P. meibomiae, zwany także rdzą sojową typu New World, jest słabszym patogenem występującym na niewielkich obszarach półkuli zachodniej.
P. pachyrhiziZ drugiej strony, zwana azjatycką lub australijską rdzą sojową, jest znacznie bardziej zjadliwa. Po raz pierwszy zgłoszona w Japonii w 1902 roku, choroba została znaleziona tylko w tropikalnych lub półtropikalnych regionach Azji i Australii. Dziś jednak rozprzestrzenił się gwałtownie i obecnie występuje na Hawajach, w całej Afryce i w większości Ameryki Południowej.
Objawy rdzy sojowej
Objawy rdzy sojowej są nie do odróżnienia dla oka, gdy są spowodowane przez jeden z dwóch patogenów. Najczęstszą oznaką rdzy sojowej jest niewielka zmiana na powierzchni liścia. Ta zmiana ciemnieje i może być ciemnobrązowa, czerwonawo brązowa, brązowa i szaro-zielona. Uraz może mieć kształt od kanciastego do okrągłego, zaczynając się od szpilki.
Uszkodzenia często zrastają się razem, zabijając duże obszary tkanki liściowej. Rdza sojowa znajduje się najpierw na dolnych liściach w momencie kwitnienia lub w jego pobliżu, ale stopniowo zmiany przenoszą się na środkowy i górny baldachim rośliny.
Na dolnej powierzchni liścia pojawiają się krostki w kształcie stożka wypełnione zarodnikami. Na początku pojawiają się jako małe, wypukłe pęcherze, ale w miarę dojrzewania zaczynają wytwarzać jasne zarodniki proszku, które wyrastają z krosty. Te drobne krostki są trudne do zobaczenia gołym okiem, więc mikroskop pomoże zidentyfikować chorobę na tym etapie.
Te krosty mogą rosnąć w dowolnym miejscu na roślinie, ale najczęściej znajdują się na spodniej stronie liści. Porażone liście mogą być mozaikowe, a liście żółkną i opadają.
Choroba nie może zimować na obszarach o niskich temperaturach, ale może szybko rozprzestrzeniać się na bardzo duże obszary za pośrednictwem wiatru. Szybki rozwój choroby może zdziesiątkować plon soi, powodując defoliację i przedwczesną śmierć roślin. W krajach, w których pojawiła się rdza sojowa, straty w plonach wynoszą od 10% do 80%, dlatego konieczne jest, aby hodowcy nauczyli się wszystkiego, co mogą, na temat kontroli rdzy sojowej.
Jak kontrolować rdzę sojową?
Choroba rdzy sojowej rozwija się w temperaturach od 46 do 82 stopni F (8-27 C) z długimi okresami wilgoci liści. Produkcja zarodników trwa tygodniami, wyrzucając ogromne ilości w powietrze, gdzie są łatwo rozprzestrzeniane przez wiatr. Przeżywa miesiące zimowe na roślinach żywicielskich, takich jak kudzu lub jeden z ponad 80 innych żywicieli w południowych Stanach Zjednoczonych, co sprawia, że jest trudna do opanowania.
Przyszłość kontroli rdzy soi zależy od rozwoju odmian odpornych na choroby. Obecnie trwają prace nad rozwojem takich odmian odpornych na choroby, ale obecnie dostępne odmiany soi mają niewielką lub żadną odporność.
Jak więc radzisz sobie z rdzą sojową? Fungicydy dolistne są najlepszym narzędziem, a tylko nieliczne są oznakowane do stosowania przeciwko rdzy sojowej. Lokalne biuro ds. rozszerzenia może pomóc w ustaleniu, które fungicydy mogą być przydatne.
Fungicydy należy zastosować po wczesnej infekcji, jednak szybko obejmując cały baldachim rośliny. Liczba potrzebnych aplikacji grzybów zależy od tego, jak wcześnie zachoruje choroba i warunków pogodowych.
