Są dzikie róże (róże gatunkowe), które niosą ze sobą ciekawą historię. Słyszałem, jak mówiono, że byłoby wspaniale, gdyby drzewa mogły porozmawiać, aby opowiedzieć nam o czasach, które widziały. To samo dotyczy gatunków róż, ponieważ opowiadanie o ich historii jest naprawdę fascynujące. Róża psa (Rosa canina) jest jednym z takich naturalizowanych dzikich krzewów róży.
Czym jest psia róża?
Ta róża jest klasyfikowana przez niektórych jako pnącze, podczas gdy inni klasyfikują ją jako zachwaszczaną różę krzewiastą, znaną również jako róża wrzoścowa lub psia wrzośca. Podobnie jak większość dzikich krzewów róż, ma pokrój wzrostu, który jest uważany za agresywny, a przez to na niektórych obszarach inwazyjny, pokonując pożądane rośliny w ogrodzie.
Róża psa ma bogatą historię, którą można się podzielić, ponieważ jej medyczne zastosowanie sięga czasów Hipokratesa. Korzenie, liście, kwiaty i biodra były używane w różnych receptach. Nazwę tę przypisano wierzeniu sprzed wielu lat, że korzeń można wykorzystać do leczenia ukąszenia wściekłego (wściekłego) psa.
Zastosowania lecznicze dzikiej róży w tradycyjnych lekach ludowych są dobrze znane i udokumentowane. Podczas II wojny światowej Wielka Brytania nie mogła importować owoców cytrusowych, więc rząd zachęcał do zbierania dzikiej róży jako źródła witaminy C, stosowanej w ten sposób w leczeniu niedoboru witaminy C. Dzika róża jest obecnie stosowana w lekach jako środek moczopędny i przeczyszczający. Stosuje się je w leczeniu schorzeń nerek i dolnych dróg moczowych, a także zapalenia stawów, dny moczanowej i przeziębienia oraz związanych z nimi gorączek.
Świetne źródło witaminy C, owoce róży można przerabiać na dżemy, syropy i herbatę. Płatki i biodra mogą być stosowane w leczeniu różnych dolegliwości trawiennych. Nasiona zostały wykorzystane do skutecznego usuwania robaków jelitowych. Destylację z dzikiej róży można stosować jako balsam ściągający do skóry wrażliwej.
Informacje o psiej róży
Więc gdzie rosną róże dla psów? Rośliny dzikiej róży rosną na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, od Quebecu w Kanadzie do Północnej Karoliny w USA i na zachodzie do Kansas w USA, a także od Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie do Kalifornii i na wschodzie do Utah w USA. Ponownie, róża dla psa jest uważana za niezwykle inwazyjną i bardzo trudną do kontrolowania, gdy już się ustabilizuje. Kwiaty i liście są bardzo atrakcyjne, podobnie jak ciemnoczerwone lub pomarańczowe owoce róży.
Rośliny dzikiej róży wydają się być ulubieńcami os tworzących galasy, ponieważ zazwyczaj na tym krzewie róży można znaleźć kilka galasów. Galasy nie są szkodliwe i są jedynie komorą porodową lub rodzajem małych os. Ten krzew róży jest podatny na choroby grzybowe, takie jak mączniak prawdziwy i mączniak rzekomy. Ptaki i dzikie zwierzęta żywią się owocami róży i pomagają rozsiewać nasiona. Nasiona, jeśli czas jest odpowiedni, niekoniecznie wymagają typowego okresu stratyfikacji, aby przerwać stan uśpienia i będą szybko rosnąć. W innych przypadkach kiełkowanie może potrwać do dwóch lat.
Róża psa osiąga wysokość od 4 stóp do 16 ½ stopy (1,2 do 5 m), w zależności od wieku i warunków wzrostu krzewu różanego, takich jak rosnące podparcie do wspinania się. Kwiaty przypominają klasyczne kwiaty dzikiej róży z pięcioma płatkami, które są lekko pachnące i mają kolor od jasnoróżowego do białego. Kwitnie raz w roku, zwykle od wiosny do lata.
Naprawdę niesamowity krzew róży, róża dla psa to taka, którą można łatwo przeoczyć i w niektórych sytuacjach uznać ją za inwazyjną roślinę problemową. Biorąc to pod uwagę, powinieneś cieszyć się wszystkimi różami ze względu na elementy piękna i historii, które ci przynoszą.
