Len nowozelandzki (Formium tenax) był kiedyś uważany za spokrewniony z agawą, ale od tego czasu został umieszczony w rodzinie Phormium. Nowozelandzkie rośliny lnu są popularnymi roślinami ozdobnymi w strefie 8 USDA. Ich wachlarzowata forma i łatwy wzrost z kłączy są doskonałymi akcentami w pojemnikach, ogrodach wieloletnich, a nawet w regionach przybrzeżnych. Gdy już wiesz, jak uprawiać len nowozelandzki, możesz zostać nagrodzony roślinami o szerokości od 6 do 10 stóp (2-3 m) o niesamowitej potencjalnej wysokości 6 m w doskonałych warunkach.
Informacje o roślinach lnu w Nowej Zelandii
Rośliny lnu nowozelandzkiego mają w uprawie dwa główne gatunki, ale liczne odmiany. Odmiany wykazują czerwony, żółty, zielony, bordowy, fioletowy, bordowy i wiele innych kolorów liści. Istnieją nawet barwny len, który zapewnia ekscytujący kontrast na liściach. Jeśli rośliny znajdują się w wystarczająco ciepłych regionach, pielęgnacja lnu nowozelandzkiego jest bardzo prosta, z niewielką liczbą skarg na owady lub choroby i odpornym na zadomowienie.
Nazwa tego lnu pochodzi od włóknistych liści, które kiedyś były używane do wyrobu koszy i tekstyliów. Do wszystkich części rośliny użyto lekarstwa z korzeni, pudru do twarzy z pyłku kwiatowego i starych kwitnących pędów spiętych razem w tratwy. Liście mają kształt stępki, dochodzą do zdecydowanego punktu. Mogą być stosowane jako rośliny ozdobne w strefach od 9 do 11 z najlepszym wzrostem w strefie 8.
Informacje o roślinach lnu z Nowej Zelandii wskazują, że cylindryczne, efektowne kwiaty pojawiają się na wyprostowanych łodygach, ale tylko w ich rodzimym regionie i rzadko w szklarniach. Nowozelandzkie rośliny lnu są interesujące pod względem architektonicznym, ale nie są odporne na zimę i w większości klimatów powinny być przynoszone do pomieszczeń na zimę.
Jak uprawiać len nowozelandzki
Len nowozelandzki to wolno rosnąca roślina wieloletnia. Najpopularniejszą metodą rozmnażania jest podział, a w pełni ukorzenione okazy są powszechnie dostępne w szkółkach.
Jednym z głównych wymagań tej rośliny jest dobrze przepuszczalna gleba. Gleby bagienne lub ciężkie gliniaste ograniczą wzrost i mogą przyczynić się do zgniłych łodyg i kłączy.
Len toleruje częściowe nasłonecznienie, ale lepiej sprawdzi się w warunkach pełnego słońca.
Len nowozelandzki przyciąga ptaki i nie jest atrakcyjny dla jeleni. Jest łatwy w utrzymaniu, odporny na suszę po założeniu i zapewnia dobrą kontrolę erozji. Pielęgnacja nowozelandzkiego lnu jest minimalna, gdy rośliny są dojrzałe, ale len może mieć uszkodzone i rozdrobnione końcówki liści w wietrznych i odsłoniętych miejscach.
W trosce o len nowozelandzki
Hybrydowe rośliny lnu nie są tak trwałe jak dwa podstawowe gatunki. Potrzebują więcej wody i trochę schronienia przed gorącym światłem słonecznym, które może spalić końcówki liści.
Są niezawodnie odporne do 20 stopni F (-6 C), ale wszystkie gatunki można po prostu przenieść jesienią do pomieszczeń, aby zapobiec uszkodzeniom. Użyj kilku cali (5 cm) organicznej ściółki wokół strefy korzeniowej, aby zachować wilgoć, zapobiec chwastom i izolować kłącza.
Czasami przycinanie jest konieczne, gdy uszkodzenie nastąpiło z powodu słońca lub zimna. W razie potrzeby odetnij martwe i uszkodzone liście.
Len dobrze rozwija się na ubogich glebach, więc nawożenie nie jest konieczne, ale coroczne opatrunki z drobno zgniłego kompostu mogą pomóc w dodaniu składników odżywczych do gleby i zwiększeniu przesiąkania.
Pielęgnacja lnu nowozelandzkiego jest najłatwiejsza do zarządzania w pojemnikach w północnym klimacie. Przynieś roślinę do domu na zimę i stopniowo wypuszczaj ją na zewnątrz, gdy wiosną temperatura otoczenia będzie ciepła.
