Czym jest akacja pazurowa? Jest również znany jako krzak czekania na minutę, mesquite catclaw, catclaw texas, diabelski pazur i pazur Gregga, aby wymienić tylko kilka. Akacja Catclaw to małe drzewo lub duży krzew, który pochodzi z północnego Meksyku i południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. Rośnie głównie wzdłuż brzegów strumieni i zalewów oraz w chaparral.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o akacjach pazurowych i pomocnych wskazówkach na temat uprawy akacji paciorkowatych.
Fakty o akacji pazurowej
Akacja pazurowa (Akacja greggii) nosi imię Josiaha Gregga z Tennessee. Gregg, który urodził się w 1806 roku, podróżował przez większość Południowego Zachodu, studiując drzewa i geologię, i ostatecznie zebrał swoje notatki w dwóch książkach. W późniejszych latach był członkiem wyprawy biologicznej do Kalifornii i zachodniego Meksyku.
Akacja Catclaw składa się z potężnych gąszczów roślin uzbrojonych w ostre, haczykowate kolce, które mogą rozerwać ubranie - i skórę. W dojrzałości drzewo osiąga wysokość od 1 do 4 metrów, a czasem nawet więcej. Mimo swojej kłopotliwej natury, pazur wytwarza również od wiosny do jesieni kłosy pachnących, kremowobiałych kwiatów.
Kwiaty są bogate w nektar, co czyni to drzewo jedną z najważniejszych roślin na pustyni dla pszczół miodnych i motyli.
Uprawa pazura nie jest trudna, a po założeniu drzewo wymaga niewielkiej konserwacji. Akacja Catclaw wymaga pełnego nasłonecznienia i rozwija się w ubogiej, zasadowej glebie, o ile dobrze drenuje.
Podlewaj drzewo regularnie w pierwszym sezonie wegetacyjnym. Następnie raz lub dwa razy w miesiącu wystarczy na to twarde drzewo pustynne. W razie potrzeby przycinaj, aby usunąć brzydki wzrost oraz martwe lub uszkodzone gałęzie.
Używa akacji paciorowej
Pazur jest wysoko ceniony za atrakcyjność dla pszczół miodnych, ale roślina ta była również ważna dla plemion na południowym zachodzie, które wykorzystywały go jako paliwo, włókno, paszę i materiał budowlany. Zastosowania były zróżnicowane i obejmowały wszystko, od łuków po ogrodzenia z pędzli, miotły i ramy kołysek.
Strąki zjadano na świeżo lub zmielono na mąkę. Nasiona zostały upieczone i zmielone do wykorzystania w ciastach i chlebach. Kobiety robiły solidne kosze z gałązek i cierni, a saszetki z pachnących kwiatów i pąków.
