Robaki i szklarnie pasują do siebie jak masło orzechowe i galaretka - z wyjątkiem tego, że nie są tak smaczne i nie są tak mile widziane. Ochrona przed szkodnikami w szklarniach ma kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowych i szczęśliwych roślin szklarniowych, zwłaszcza jeśli dzielisz się sadzonkami z przyjaciółmi lub rozpoczynasz sadzonki dla swojego krajobrazu. Szkodników roślin szklarniowych nie da się całkowicie uniknąć, ale zapobieganie szkodom spowodowanym przez szkodniki szklarniowe powinno być ważną częścią twoich obowiązków szklarniowych.
Szkodniki pospolite w szklarni
Do najczęstszych szkodników w szklarni należą owady żerujące na sokach, karmniki pyłkowe, gąsienice i ślimaki. Niektóre są znacznie trudniejsze do kontrolowania niż inne, co sprawia, że stały monitoring jest niezbędny do udanej produkcji szklarniowej.
Owady żywiące się sokiem
Mszyce, wełnowce i łuski to małe, wolno poruszające się owady żywiące się sokami, które koczują w grupach na spodniej stronie liści i na łodygach głęboko w koronach roślin. Wydzielają lepką substancję zwaną spadzią, ponieważ żywią się, która czasami pokrywa tkanki roślinne. Typowe oznaki żerowania to żółknięcie lub zniekształcenie liści i ogólna niegospodarność roślin.
Roztocza to prawie niewidoczne pajęczaki, które do prawidłowej identyfikacji wymagają powiększenia. Uszkodzenia przez roztocza przypominają inne karmniki na soki, ale bez spadzi. Zamiast tego roztocza mogą pozostawić cienkie jedwabne pasma tam, gdzie żerowały w grupach.
Mączliki wcale nie są muchami, ale małymi, latającymi wysysaczami soków. Ci faceci wyglądają jak małe, białe ćmy, ale pozostawiają za sobą takie same obrażenia, jak inne żywiciele soków. Są biednymi lotnikami, które w razie niepokoju rozpierzchają się, ale szybko wracają do miejsc żerowania.
Dozowniki pyłku
Wciornastki to małe owady, nie większe od najmniejszych mrówek. Zwykle żywią się kwiatami, rozprowadzają pyłek na płatkach i zostawiają czarne plamki kału i porzucone egzoszkielety.
Małe muchy, takie jak muchówki i muchy brzegowe, są częstymi gośćmi szklarni. Dorosłe osobniki są jedynie utrapieniem, ale larwy mogą żywić się korzeniami roślin, które są chronicznie podlewane. Zainfekowane rośliny są niegospodarne, a muchy będą obserwowane unoszące się wokół ich podstaw.
Gąsienice i ślimaki
Gąsienice i ślimaki to sporadyczne, ale poważne szkodniki szklarniowe. Te defoliatory przyciągają delikatny, soczysty wzrost i lekkomyślnie zjadają młode rośliny. Jedynymi oznakami tych szkodników mogą być liście przeżute z zewnątrz lub szkieletowane liście.
Zwalczanie szkodników szklarniowych
Jeśli monitorujesz małe szkodniki za pomocą kart samoprzylepnych, szybko dowiesz się, kiedy coś jest nie tak w Twojej szklarni. Karteczki samoprzylepne umieszczone na i w pobliżu wrażliwych roślin należy wymieniać co tydzień podczas pracowitego letniego sezonu szkodników.
Za pomocą mydeł owadobójczych można zabić zaskakującą liczbę szkodników szklarniowych, w tym mszyce, wełnowce, roztocza, mączliki i wciornastki. Swobodnie spryskuj porażone rośliny owadobójczymi mydłami, dobrze spryskując spód liści i łodygi. Powtarzaj zabiegi co pięć do siedmiu dni lub do momentu zniknięcia problematycznych szkodników.
Owady łuskowe wymagają silniejszych metod kontroli, ale zwykle można je udusić olejem neem. Podobnie jak w przypadku mydła owadobójczego, nakładaj neem co tydzień, aż cała łuska zniknie. Możesz użyć noża o cienkim ostrzu lub paznokcia, aby podnieść osłony ochronne, aby wyrywkowo sprawdzić martwy kamień.
Małe muchy można łatwo wysłać za pomocą aplikacji Bacillus thuringiensis do gleby dotkniętych roślin. Dorośli nie znikną natychmiast, ale te zabiegi zniszczą szkodliwe larwy.
Gąsienice i ślimaki są zwykle zbierane ręcznie i wrzucane do wiadra z wodą z mydłem. Sprawdź rośliny, a także spód ławek i wszelkie szczątki, w których mogą się ukrywać. Im szybciej uda ci się je opanować, tym lepiej. Gąsienice i ślimaki mogą w krótkim czasie spowodować poważne uszkodzenia.
