Chociaż nie uprawiamy ich tutaj, zbyt chłodno, pielęgnacja i uprawa drzew chlebowych jest szeroko praktykowana w wielu kulturach tropikalnych. Jest głównym źródłem węglowodanów, podstawą w większości krajów tropikalnych, ale czym jest chlebowiec i gdzie rośnie chlebowiec?
Co to jest chleb chlebowy?
Chlebowiec (Artocarpus altilis) pochodzi z Archipelagu Malajskiego i zyskała uznanie dzięki przynależności do słynnego statku kapitana Bligha, Bounty, w 1788 roku. Na pokładzie Bounty znajdowały się tysiące drzew chlebowych związanych z wyspami Indii Zachodnich. Owoce są uprawiane w południowej Florydzie w Stanach Zjednoczonych lub importowane z Indii Zachodnich, zwłaszcza z Jamajki, od czerwca do października, czasami przez cały rok i można je znaleźć na lokalnych rynkach specjalistycznych.
Drzewo chlebowe osiąga wysokość około 85 stóp (26 m) i ma duże, grube, głęboko ząbkowane liście. Po przecięciu z całego drzewa powstaje mleczny sok zwany lateksem, który jest przydatny w wielu sytuacjach, w szczególności w uszczelnianiu łodzi. Drzewa mają zarówno męskie, jak i żeńskie kwiaty rosnące na tym samym drzewie (jednopienne). Najpierw pojawiają się zakwity męskie, a po kilku dniach zakwity żeńskie są zapylane.
Powstały owoc jest okrągły do owalnego, ma 15-20 cm długości i około 20 cm średnicy. Skórka jest cienka i zielona, stopniowo dojrzewa w bardziej bladozieloną z kilkoma czerwono-brązowymi obszarami i nakrapianą nieregularnymi guzkami w kształcie wielokąta. W okresie dojrzałości owoc jest biały w środku i skrobiowy; zielony lub niedojrzały owoc jest twardy i skrobiowy jak ziemniak.
Owoc chlebowy jest używany głównie jako warzywo, a po ugotowaniu ma piżmowy, owocowy smak, a jednocześnie wyjątkowo łagodny, dobrze nadaje się do odważnych dań, takich jak curry. Dojrzałe owoce chlebowe mogą mieć konsystencję dojrzałego awokado lub być tak płynne jak dojrzały ser brie.
Fakty o drzewie chlebowym
Chlebowiec jest jedną z najwyżej produkujących roślin spożywczych na świecie. Jedno drzewo może wyprodukować do 200 lub nawet więcej owoców wielkości grejpfruta w sezonie. Wydajność różni się w zależności od mokrych lub suchych obszarów uprawy. Owoc jest bogaty w potas i jest używany bardzo podobnie do ziemniaka - można go gotować, gotować na parze, piec lub smażyć. Chleb chlebowy moczyć przez około 30 minut przed użyciem, aby usunąć biały, skrobiowy sok lub lateks.
Innym interesującym faktem drzewa chlebowego jest to, że jest blisko spokrewniony zarówno z „orzechem chlebowym”, jak i „jackfruitem”. Ten równikowy gatunek nizinny można najczęściej znaleźć poniżej wysokości 2130 stóp (650 m), ale można go zobaczyć na wysokościach do 5090 stóp (1550 m). Będzie dobrze się rozwijać zarówno w glebie obojętnej jak i zasadowej składającej się z piasku, gliny piaszczystej, gliny lub gliny piaszczystej. Toleruje nawet gleby zasolone.
Ludy polinezyjskie transportowały sadzonki korzeniowe i rośliny warstwowe na duże odległości oceaniczne, tak bardzo byli zachwyceni tą rośliną. Nie tylko chlebowiec był ważnym źródłem pożywienia, ale używali lekkiego, odpornego na termity drewna do budowy budynków i kajaków. Wytworzony przez drzewo lepki lateks wykorzystano nie tylko jako środek uszczelniający, ale także do łapania ptaków. Miazga drzewna została przetworzona na papier i wykorzystana również w medycynie.
Tradycyjny składnik Hawajczyków, poi, który jest wytwarzany z korzenia taro, może być również zastąpiony chlebem chlebowym lub wzbogacony o niego. Powstałe poi z owoców chlebowych jest określane jako poi ulu.
Niedawno naukowcy odkryli trzy związki lub nasycone kwasy tłuszczowe (kwas kaprynowy, undekanowy i laurynowy), które skuteczniej odstraszają komary niż DEET. Pomimo historycznego i kulturowego znaczenia chlebowca, wciąż znajdujemy nowe zastosowania dla tej niezwykle wszechstronnej rośliny.
