Choroby zarazy ziemniaczanej są zmorą ogrodników na całym świecie. Te choroby grzybowe sieją spustoszenie w ogrodach warzywnych przez cały sezon wegetacyjny, powodując znaczne uszkodzenia naziemne roślin ziemniaka i czyniąc bulwy bezużytecznymi. Najczęstsze zarazy ziemniaczane są nazwane na cześć pory roku, w której są powszechne – zaraza wczesna i zaraza późna. Kontrola zarazy u ziemniaków jest trudna, ale uzbrojony w pewną wiedzę można przerwać cykl chorobowy.
Jak rozpoznać zarazę ziemniaczaną?
Oba rodzaje zarazy są powszechne w amerykańskich ogrodach i stanowią pewne zagrożenie dla innych blisko spokrewnionych roślin, takich jak pomidory i bakłażany. Objawy zarazy ziemniaczanej są wyraźne, jeśli weźmie się pod uwagę czas ich pojawienia się, co ułatwia zdiagnozowanie zarazy ziemniaczanej.
Wczesna zaraza ziemniaka
Zaraza ziemniaka jest spowodowana przez grzyb fun Alternaria solani i najpierw atakuje starsze liście. Zarodniki grzybów zimują w szczątkach roślin i bulwach pozostawionych po zbiorach, ale czekają na aktywację, aż wilgotność będzie wysoka, a temperatury w ciągu dnia osiągną najpierw 75 stopni F (24 C). Alternaria solani W tych warunkach szybko przenika do tkanek liścia, powodując widoczne zakażenie w ciągu dwóch lub trzech dni.
Zmiany zaczynają się jako małe, ciemne, suche plamki, które szybko rozprzestrzeniają się na ciemne, okrągłe lub owalne obszary. Wczesne zmiany chorobowe mogą mieć wygląd „byczego oka”, z naprzemiennymi pierścieniami uniesionych i przygnębionych tkanek. Czasami te grupy pierścieni są otoczone zielono-żółtym pierścieniem. W miarę rozprzestrzeniania się tych zmian liście mogą obumierać, ale pozostają przyczepione do rośliny. Bulwy są pokryte plamami podobnymi do liści, ale miąższ poniżej plam jest zwykle brązowy, suchy, skórzasty lub korkowaty, gdy ziemniaki są rozcinane.
Zaraza Późna Ziemniaka
Zaraza ziemniaka to jedna z najpoważniejszych chorób ziemniaków, wywoływana przez grzyby Phytophthora infestansi choroba, która w pojedynkę spowodowała irlandzki głód ziemniaczany w latach czterdziestych XIX wieku. Zarodniki zarazy późnej kiełkują przy wilgotności powyżej 90 procent i temperaturach między 50 a 78 stopni F (10-26 C), ale gwałtownie rosną w chłodniejszym końcu zakresu. Choroba ta jest często obserwowana wczesną jesienią, pod koniec sezonu wegetacyjnego.
Zmiany zaczynają się małe, ale wkrótce rozszerzają się do dużych, brązowych do fioletowo-czarnych obszarów martwej lub obumierającej tkanki liścia. Kiedy wilgotność jest wysoka, na spodniej stronie liści oraz wzdłuż łodyg i ogonków liściowych pojawia się charakterystyczna biała, bawełniana zarodnik. Rośliny zarażone zarazą późną mogą odstraszać nieprzyjemny zapach, który pachnie jak rozkład. Bulwy często ulegają porażeniu, wypełniając się zgnilizną i umożliwiając dostęp do wtórnych patogenów. Skórka brązowa do fioletowej może być jedynym widocznym objawem choroby wewnętrznej na bulwie.
Kontrola zarazy w ziemniakach
Gdy w twoim ogrodzie występuje zaraza, jej całkowite zabicie może być trudne lub niemożliwe. Jeśli jednak zwiększysz krążenie wokół roślin i ostrożnie podlewasz tylko wtedy, gdy jest to konieczne i tylko u podstawy roślin, możesz znacznie spowolnić infekcję. Ostrożnie zrywaj chore liście i dostarczaj dodatkowy azot i niski poziom fosforu, aby pomóc roślinom ziemniaka odzyskać zdrowie.
Fungicydy mogą być stosowane, jeśli choroba jest ciężka, ale azoksystrobina, chlorotalonil, mankozeb i piraklostrobina mogą wymagać wielokrotnych aplikacji w celu całkowitego zniszczenia grzyba. Większość z tych chemikaliów należy odstawić na dwa tygodnie przed zbiorami, ale pyraklostrobinę można bezpiecznie stosować do trzech dni przed rozpoczęciem zbiorów.
Zapobiegaj przyszłym wybuchom zarazy, stosując płodozmian od dwóch do czterech lat, usuwając rośliny samosiewne, które mogą przenosić choroby, i unikając podlewania z góry. Kiedy będziesz gotowy do kopania swoich bulw, bardzo uważaj, aby ich nie uszkodzić. Rany mogą pozwolić na opanowanie infekcji po zbiorach, niszcząc przechowywane plony.
