Zachodnie Wybrzeże jest niezrównane pod względem wielkości, długowieczności i gęstości wielu odmian drzew iglastych Pacific Northwest. Rośliny iglaste są również bezkonkurencyjne pod względem ilości organizmów, które nazywają te drzewa domem. Drzewa iglaste w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych z czasem ewoluowały, aby wypełnić określoną niszę w tym regionie o klimacie umiarkowanym.
Zainteresowany uprawą roślin iglastych na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku? Chociaż drzewa iglaste pochodzące z tego regionu należą do zaledwie trzech rodzin botanicznych, istnieje wiele możliwości wyboru.
Rośliny iglaste na północnym zachodzie Pacyfiku
Pacific Northwest to region, który graniczy z Oceanem Spokojnym na zachodzie, Górami Skalistymi na wschodzie i od środkowego wybrzeża Kalifornii i południowego Oregonu po południowo-wschodnie wybrzeże Alaski.
W tym regionie znajduje się kilka stref leśnych reprezentatywnych dla rocznej temperatury i opadów. Rodzime drzewa iglaste w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych należą tylko do trzech rodzin botanicznych: sosny, cyprysów i cisów.
- Rodzina sosny (Pinaceae) obejmuje daglezję, cykutę, jodłę (Abies), sosnę, świerk i modrzew
- Rodzina cyprysów (Cupressaceae) obejmuje cztery gatunki cedrów, dwa jałowce i sekwoję
- Rodzina cisów (Taxaceae) obejmuje tylko cis pacyficzny
Informacje na temat drzew iglastych północno-zachodniego Pacyfiku
Na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku występują dwie grupy jodeł: jodła prawdziwa i daglezja. Daglezja jest najpospolitszym drzewem iglastym w Oregonie i jest w rzeczywistości jego drzewem stanowym. O dziwo, daglezja nie jest w rzeczywistości jodłą, ale należy do własnego rodzaju. Zostały one błędnie zidentyfikowane jako jodła, sosna, świerk i cykuta. Prawdziwe jodły mają wyprostowane szyszki, podczas gdy szyszki daglezji skierowane są w dół. Mają również przylistki w kształcie wideł.
Z prawdziwych jodeł (Abies) można wyróżnić jodłę pospolitą, jodłę szlachetną, jodłę pacyficzną, jodłę subalpejską, jodłę białą i jodłę czerwoną. Szyszki jodeł Abies wznoszą się na górnych gałęziach. Rozpadają się po osiągnięciu dojrzałości, pozostawiając kolec na gałęzi. Ich kora jest gładka, a na młodych pędach i dużych pniach na przemian bruzdkowane i gładkie występują pęcherze żywiczne. Igły leżą w płaskich rzędach lub zakrzywiają się w górę, ale wszystkie mają miękkie, nie kłujące końcówki.
Istnieją dwa rodzaje drzew iglastych w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych, cykuta zachodnia (Tsuga heterophylla) i cykuty górskiej (T. mertensiana). Cykuta zachodnia ma krótkie, płaskie igły i małe stożki, podczas gdy choina górska ma krótkie, nieregularne igły i dłuższe dwucalowe (5 cm) stożki. Szyszki obu cykuty mają zaokrąglone łuski, ale nie mają przylistków daglezji.
Inne rośliny iglaste dla północno-zachodniego Pacyfiku
Sosny są najpospolitszym drzewem iglastym na świecie, ale tak naprawdę nie radzą sobie tak dobrze w ciemnych, wilgotnych i gęstych lasach północno-zachodniego Pacyfiku. Można je znaleźć w otwartych lasach gór i na wschód od Kaskad, gdzie pogoda jest bardziej sucha.
Sosny mają długie, zbite w wiązkę igły i można je zwykle rozpoznać po liczbie igieł w wiązce. Ich szyszki to największa z roślin iglastych w regionie. Szyszki te mają grube, zdrewniałe łuski.
Sosny Ponderosa, Lodgepole, Western i Whitebark rosną w górach, podczas gdy sosny Jeffery, Knobcone, Sugar i Limber można znaleźć w górach południowo-zachodniego Oregonu.
Świerki mają igły podobne do daglezji, ale są ostre i spiczaste. Każda igła rośnie na własnym małym kołku, co jest unikalną cechą świerków. Szyszki mają wyjątkowo cienkie łuski, a kora jest szara i łuskowata. Sitka, Engelmann i Brewer to świerkowe nadania w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych.
Modrzewie różnią się od innych drzew iglastych w okolicy. W rzeczywistości są liściaste i upuszczają igły jesienią. Podobnie jak sosny, igły rosną w pęczkach, ale z większą liczbą igieł w pęczku. Modrzewie zachodnie i alpejskie można znaleźć w północno-zachodnim Pacyfiku po wschodniej stronie Kaskad i z szacunkiem wysoko w Kaskadach Północnych w Waszyngtonie.
Cedry północnoamerykańskie różnią się od tych z Himalajów i Morza Śródziemnego. Należą do czterech rodzajów, z których żaden nie jest Cedrus. Mają płaską, łuskowatą jak liście i żylastą korę i wszystkie należą do rodziny Cypress. Zachodni cedr czerwony jest najczęstszą z tych regionalnych roślin iglastych, ale cedry kadzidła, Alaski i Port Orford występują rzadko na niektórych obszarach.
Jedynym cyprysem pochodzącym z północno-zachodniego wybrzeża Pacyfiku jest cyprys Modoc. Inne cyprysy, które sprawiają, że północny zachód jest ich domem, to jałowiec zachodni, jałowiec Gór Skalistych, sekwoja i sekwoja. Podobnie jak gigantyczna sekwoja, sekwoja pochodzi z północno-zachodniego wybrzeża Pacyfiku i można ją znaleźć tylko w północnej Kalifornii.
Cisy różnią się od innych roślin iglastych północno-zachodniego Pacyfiku. Ich nasiona zawarte są w małych, czerwonych, jagodowych owocach (osłonie). Chociaż mają igły, ponieważ cisy nie mają szyszek, ich pozycja jako drzewa iglastego została zakwestionowana. Nowe badania sugerują, że osnowy są w rzeczywistości zmodyfikowanymi czopkami. Tylko cis pacyficzny pochodzi z północno-zachodniego wybrzeża Pacyfiku i można go znaleźć na zacienionych obszarach o niskiej lub średniej wysokości.
