Krzew kojota najprawdopodobniej występuje w zaroślach przybrzeżnych i strefach nizinnych. Naukowa nazwa tego to Baccharis pilularis, ale krzew nazywany jest również miotłą chaparral. Krzew jest ważną częścią środowiska chaparralnego, zapewniając pożywienie, schronienie i kontrolę erozji na zarośniętych terenach z kilkoma dużymi drzewami. Ta niesamowicie elastyczna roślina znajduje się w kanionach, zboczach i urwiskach. Spróbuj uprawiać baccharis krzewów jako część naturalnego krajobrazu w częściach Oregonu w Kalifornii i na obszarach przybrzeżnych poniżej 2500 stóp (762 m).
Co to jest krzak kojota?
Ciekawą uwagą dotyczącą krzewów kojotów jest ich bliski związek ze słonecznikami. Roślina jest postrzępiona i żylasta, ma sztywne gałęzie i małe, szarawe ząbkowane liście wzdłuż zdrewniałych łodyg. Wieloletnia roślina zielna, krzew kojota, wyewoluowała kilka strategii adaptacyjnych, aby rozwijać się na ubogich glebach z luźną, pionową glebą. Posiada szeroki system korzeniowy i woskowate liście, które chronią ją przed utratą wilgoci.
W strefach Chaparral często występują pożary, do których roślina jest równie dobrze przystosowana. Liście pokryte są substancją żywiczną, która opóźnia ogień. Ponadto grube, gęste korzenie i mocna korona pomagają roślinie zregenerować się po tym, jak górny wzrost zostanie strawiony w ogniu.
Krzew ma tendencję do wzrostu na obszarach ze sporadycznymi opadami deszczu i długimi porami suchymi. Może to być nisko rosnący krzew lub wyprostowany wysoki krzew, w zależności od warunków wzrostu. Te, które przylegają do zboczy, zwykle rosną nisko nad ziemią, aby zapewnić ochronę.
Tam, gdzie miejsce zapewnia schronienie, krzak kojota jest wyższy i rozciąga się na światło słoneczne. Te krzewy mogą wytrzymać suszę, nieurodzajne gleby, ogień i słoną mgłę. Rosnące bachary krzewiaste zapewniają kontrolę erozji dzięki swoim szeroko rozgałęzionym korzeniom i wymagają niewielkiej konserwacji po założeniu.
Coyote Bush wykorzystuje
Baccharis jest rodzimą rośliną i była używana do różnych celów przez rdzennych mieszkańców. W przypadku połknięcia krzew może spowodować przerwanie ciąży.
Rdzenni mieszkańcy używali go jako materiału do narzędzi myśliwskich, takich jak strzały. Puszyste żeńskie główki nasienne były częścią wypychania zabawek i innych przedmiotów.
Zastosowanie krzewu kojota rozszerzyło się również na niektóre terapie lecznicze, takie jak stosowanie podgrzanych liści w celu zmniejszenia bólu i obrzęku.
Pielęgnacja roślin Baccharis
Jeśli szukasz naturalnego dodatku do swojego krajobrazu lub czterdziestki, który będzie wymagał niewielkiego wysiłku z twojej strony, krzaki kojota są na twojej drodze. Pod warunkiem, że gleby są średnio lub mocno gruboziarniste, roślina dobrze radzi sobie w różnych sytuacjach.
Krzew kojota potrzebuje słonecznego miejsca i częstego podlewania, dopóki nie zostanie ustalony. Jednak po umieszczeniu rośliny nie trzeba jej podlewać, z wyjątkiem najcięższych susz.
Przytnij krzak w razie potrzeby, aby nie był zbyt ostry. Jest to wolno rosnąca roślina, której główne korzyści osiąga się wiosną, kiedy temperatury są ciepłe, a deszcze dają jej przypływ wilgoci.
Pielęgnacja roślin Baccharis jest minimalna, a krzew może wynagrodzić cię wiosną drobnymi kwiatkami, które jesienią stają się puszystymi, miękkimi nasionami.
