Złota chinkwapina (Chrysolepis chrysophylla), powszechnie nazywana również złotą chinkapin lub gigantyczną chinquapin, jest krewną kasztanów, która rośnie w Kalifornii i północno-zachodnim Pacyfiku Stanów Zjednoczonych. Drzewo można łatwo rozpoznać po długich, spiczastych liściach i kolczastych żółtych orzechach. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej informacji o chinquapin, takich jak dbanie o chinquapin i hodowanie złotych drzew chinquapin.
Informacje o Złotym Chinquapin
Drzewa chinquapin mają bardzo szeroki zakres wysokości. Niektóre mają nawet 3 metry wysokości i są naprawdę uważane za krzewy. Inne jednak mogą wzrosnąć nawet do 150 stóp. (45 m.). Ta ogromna rozbieżność ma związek z wysokością i ekspozycją, z krzaczastymi okazami zwykle znajdowanymi na dużych wysokościach w surowych, wietrznych warunkach.
Kora jest brązowa i bardzo głęboko bruzdowana, z grzbietami o grubości od 1 do 2 cali (2,5-5 cm). Liście są długie i mają kształt włóczni z charakterystycznymi żółtymi łuskami na spodzie, dzięki czemu drzewo zawdzięcza swoją nazwę. Wierzchołki liści są zielone.
Drzewo produkuje orzechy, które są zamknięte w jasnożółtych, kolczastych gronach. Każde grono zawiera od 1 do 3 jadalnych orzechów. Drzewa występują natywnie w całej przybrzeżnej Kalifornii i Oregonie. W stanie Waszyngton istnieją dwa odrębne drzewostany zawierające złote chinquapins.
W trosce o Chinquapins
Drzewa chinquapin najlepiej spisują się na suchej, ubogiej glebie. Na wolności żyją w temperaturach od 19 F (-7 C) do 98 F (37 C).
Uprawa olbrzymich podbródków to bardzo powolny proces. Rok po posadzeniu sadzonki mogą mieć tylko 4-10 cm wysokości. Po 4 do 12 latach sadzonki zwykle osiągają jedynie 15-46 cm wysokości.
Nasiona nie muszą być rozwarstwione i można je sadzić natychmiast po zbiorach. Jeśli chcesz zbierać złote nasiona chinquapin, najpierw sprawdź, czy jest to legalne. Twoje lokalne biuro rozszerzenia hrabstwa powinno być w stanie Ci w tym pomóc.
