Pochodzące ze wschodnich Stanów Zjednoczonych drzewo tupelo jest atrakcyjnym drzewem cienia, które kwitnie na otwartych przestrzeniach z dużą ilością miejsca do rozprzestrzeniania się i wzrostu. Dowiedz się o pielęgnacji i pielęgnacji drzew tupelo w tym artykule.
Pielęgnacja i zastosowania drzew Tupelo
Istnieje wiele zastosowań drzew tupelo na obszarach wystarczająco dużych, aby pomieścić ich rozmiar. Tworzą doskonałe drzewa cieniujące i mogą służyć jako drzewa uliczne, w których przewody napowietrzne nie stanowią problemu. Wykorzystaj je do naturalizacji niskich, podmokłych obszarów i miejsc z okresowymi podtopieniami.
Drzewa Tupelo są ważnym źródłem pożywienia dla dzikiej przyrody. Wiele gatunków ptaków, w tym dzikie indyki i kaczki leśne, je jagody, a kilka gatunków ssaków, takich jak szopy pracze i wiewiórki, również cieszy się z owoców. Jeleń wirginijski pasie się na gałązkach drzewa.
Warunki uprawy drzew Tupelo to pełne słońce lub półcień i głęboka, kwaśna, równomiernie wilgotna gleba. Drzewa posadzone w glebie zasadowej umierają młodo. Mimo że preferują wilgotną glebę, tolerują krótkie okresy suszy. Jedną z rzeczy, których nie będą tolerować, jest zanieczyszczenie, czy to w glebie, czy w powietrzu, więc najlepiej trzymać je z dala od środowisk miejskich.
Rodzaje drzew Tupelo
Białe drzewo gumy tupelo (Nyssa ogeche „Bartram”) jest ograniczony przez otoczenie. Ma rodzimy zasięg, który koncentruje się wokół północno-zachodniej Florydy na niskim obszarze zasilanym przez system rzeki Chattahoochee. Chociaż rośnie również na innych obszarach, nie znajdziesz innego regionu, w którym koncentracja białych tupelos byłaby równa temu 160-kilometrowemu odcinku w pobliżu Zatoki Meksykańskiej. Okolica słynie z wysokiej jakości miodu tupelo.
Najpopularniejszymi i najbardziej znanymi drzewami tupelo są tupelo czarnej gumy (Nyssa sylvatica). Drzewa te osiągają wysokość do 80 stóp (24 m) po osiągnięciu dojrzałości. Zwykle mają prosty pień o szerokości od 1,5 do 3 stóp (45 do 90 cm), chociaż czasami można zobaczyć rozdwojony pień. Latem liście są lśniące i jasnozielone, jesienią przybierają kilka pięknych odcieni czerwieni, pomarańczy, żółci i fioletu. Drzewo pozostaje interesujące zimą, ponieważ regularne, poziome gałęzie nadają mu atrakcyjny profil. Ptaki, które odwiedzają drzewo, aby oczyścić ostatnie jagody, również dodają zimowego zainteresowania.
