Nigdy nie było owocu tak przesiąkniętego dychotomią. Ważący do 7 funtów (3 kg), otoczony grubą ciernistą skorupą i przeklęty okropnym zapachem, owoc duriana jest również czczony jako „król owoców”. Bezsprzecznie najpopularniejszy owoc w całej Azji Południowo-Wschodniej, durian jest również zakazany w wielu miejscach publicznych. Czym więc jest owoc duriana i jakie są niektóre z owoców duriana? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.
Co to jest owoc duriana?
Owoc duriana (Durio zibethinus) jest członkiem rodziny Bombacacea, wraz z hibiskusem i okrą. W przeciwieństwie do innych członków Bombacaceae, które zazwyczaj mają efektowne kwiaty i zdrewniałe strąki wypełnione drobnymi nasionami i włóknami bawełny, durian stoi sam.
Durian ma duże nasiona otoczone mięsistymi osłonkami. Kolczasta łuska może być zielona do brązowej, okrągła do podłużnej i wypełniona bulwami o kremowym lub szafranowym odcieniu.
O owocach Durian
Drzewa owocowe Durian dojrzewają od czerwca do sierpnia wraz z innymi owocami tropikalnymi, takimi jak mangostan, jackfruit i mango.
Durian ma, dla większości ludzi, nieprzyjemny zapach ze względu na skład estrów, siarki i ketonów, które również tworzą „poranny oddech”. Zapach został opisany w znacznie bardziej barwnych kategoriach, od zapachu śmierci na drodze, ścieków, gnijącej cebuli i wymiocin lub ich kombinacji.
Zapach jest tak przerażający, że wiele miejsc publicznych zakazało spożywania owoców, w tym w singapurskim Rapid Mass Transit. Najwyraźniej zapach ten można wyczuć z odległości kilku metrów, aw rzeczywistości wiele zwierząt, zwłaszcza orangutanów, jest zwabionych jego zapachem z odległości ponad pół mili (1 km)! Zapach utrzymuje się na dłoniach również przez dłuższy czas po jedzeniu.
Owoc jest powszechnie znany jako durian, nawet w rodzimych dialektach; jednak ten osławiony zapach stworzył mniej służalczą terminologię, taką jak „civet cat tree” i „civet fruit” w Indiach oraz „stinkvrucht” w języku niderlandzkim, co moim zdaniem nie wymaga tłumaczenia. Mimo niezbyt pochlebnego opisu jest jednym z najważniejszych owoców Azji Południowo-Wschodniej.
Pochodzący z Brunei, Indonezji i malezyjskich lasów deszczowych, istnieje 30 znanych gatunków drzew owocowych durian rosnących w całej Azji Południowo-Wschodniej. Drzewa mogą osiągać wysokość od 90 do 130 stóp (27,5 do 39,5 m) z wyprostowanymi pniami o średnicy 4 stóp (1 m) i nieregularną, gęstą lub otwartą koroną z wiecznie zielonymi liśćmi. Kwiaty dzwonkowate, rodzące się w gronach ze starszych, grubych gałęzi.
Chociaż zapach był oczerniany, smak miąższu był chwalony jako „bogatego budyniu mocno aromatyzowanego migdałami” i o „mocnym aromatycznym smaku, po którym następuje cudownie słodki smak, a następnie dziwnie żywiczny lub przypominający balsam smak wykwintnego, ale trwałego smaku.”
Inny opis owoców duriana chwali ten smak jako „jak mikstura lodów, cebuli, przypraw i bananów zmieszanych razem”. Miliony mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej nie mogą się mylić, więc musi być coś odurzającego w tym owocu i popularności plantacji owoców duriana.
Zastosowania owoców Durian
Durian sprzedawany jest w całości lub pokrojony i podzielony na segmenty owinięte folią. Po schłodzeniu jest zwykle spożywany ręcznie. Owoce mogą być spożywane na różnych etapach dojrzałości i są używane do przyprawiania wielu słodyczy, takich jak lody i inne potrawy. Dojrzały miąższ można jeść łyżką i ma konsystencję podobną do kremu.
Durian można ugotować z cukrem lub wodą kokosową. Jawajczycy robią z duriana sos i podają go z ryżem lub łączą miąższ z cebulą, solą i octem i używają go jako przysmak. W niektórych regionach pali się durian lub fermentuje w glinianych garnkach.
Durian można również znaleźć w puszce w syropie lub suszonym. Bloki pasty z duriana można znaleźć na wielu rynkach południowo-wschodnich. W niektórych regionach Tajlandii durian łączy się z dynią. Niedojrzały durian jest gotowany i spożywany jako warzywo.
Nasiona są małe, okrągłe lub owalne, wyglądają i smakują jak nasiona jackfruit. Te nasiona są jadalne i można je gotować, suszyć, smażyć lub prażyć. Nasiona są krojone w cienkie plastry i gotowane z cukrem lub suszone i smażone z olejem kokosowym i przyprawami na Jawie. Inne regiony po prostu odrzucają nasiona.
Młode liście i pędy drzewa owocowego duriana są czasami gotowane jako warzywa. Czasami też przypala się skórkę owocu, a powstały popiół dodaje się do specjalnych ciast.
Z pewnością przydatny i interesujący owoc, ale nie jestem pewien, czy opis zapachu „brudnych skarpetek gimnastycznych” zaintrygował mnie na tyle, by poszukać duriana dla posmakowania!
